"گناه بزرگ هر اندازه کهنه شود و در خفا بماند؛ باز چون مرگ خطر و یا زمان کشف ان برسید به موحشی زهر خود را به جان آدمی خواهد ریخت"
"اسفند رو به پایان است و ...
وقت کوچ کردن به فروردین و ...
وقت بخشیدن و صاف کردن دل ...
پس مرا ببخش اگر؛
با نگاهی
با صدایی
با زبانی
بر دلت ترکی انداخته ام ..."
رویا
دیگر خسته شدم از بس که فکر کردم پشت در ایستاده ای تا غافلگیرم کنی.
نه ... نه از غافلگیری خبری است و نه از پیامی...
مثل همیشه حرفهایم را با طبل تنهایی به خود گوشزد می کنم.
ما آدمها دو دسته ایم:
1- آدمهایی که به خاطر عشقشون، حاضرند همه چیز رو فدا کنند.
2- آدمهایی که به خاطر بدست آوردن هر چیزی حاضرند عشقشون رو فدا کنند.
راستی شما جز کدوم دسته اید؟
دیروز مطلب جالبی را از استاد بزرگوار دکتر مهدی الهی قمشه ای را خواندم:
" همانگونه که شراب خوردن حرام است؛ غم خوردن نیز حرام است"